Poświęcenie Cudownych Medalików

Dzień po Uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Konkatedrze dzieciom, które w przyszłym roku przystąpią do I Komunii św., poświęcone zostały medaliki z wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny. Medaliki są swoistym wyznaniem wiary oraz tarczą, która ma chronić noszących przed złem.

Podczas Mszy św. dla dzieci krótką homilię wygłosił ks. Proboszcz Krzysztof Nojman, który przedstawił w powiększeniu wizerunek medalika. Po krótkiej modlitwie poświęcił Cudowne Medaliki.

Po zakończeniu Mszy św. wszystkie dzieci otrzymały Cudowne Medaliki. Mszy św. przewodniczył ks. Mateusz Setecki, z którym modlił się wspólnie ks. Proboszcz Krzysztof Nojman, ks. Dariusz Kuliński oraz ks. Marcin Kierzek.

W Konkatedrze tuż obok ołtarza św. Andrzeja Apostoła kolejny rok z rzędu ustawiona została choinka, na której zawisły serduszka z imieniem i wiekiem dziecka, dla którego chętni mogą przygotować świąteczną paczkę.

W 1830 roku podczas snu Katarzynie Laboure ze Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo ukazał się anioł, zbudził ją i zaprowadził do kaplicy nowicjackiej. Tam ukazała się jej Matka Boża, która skarżyła się na publiczne łamanie przykazań, zapowiedziała kary, jakie spadną na Francję i zachęciła Katarzynę do modlitwy i uczynków pokutnych. Kilka miesięcy później, ten sam anioł w podobny sposób obudził Katarzynę i zaprowadził ją do kaplicy. Szarytka ujrzała Najświętszą Maryję Pannę stojącą na kuli ziemskiej, depczącą stopą łeb piekielnego węża. W rękach trzymała kulę ziemską, jakby chciała ją ofiarować Panu Bogu. Katarzyna usłyszała głos: „Kula, którą widzisz, przedstawia cały świat i każdą osobę z osobna”. Niebawem obraz zmienił się. Matka Boża miała ręce szeroko rozwarte i spuszczone do dołu, a z Jej dłoni tryskały strumienie promieni. Usłyszała ponownie głos: „Te promienie są symbolem łask, jakie zlewam na osoby, które Mnie o nie proszą”. Święta ujrzała następnie literę M z wystającym z niej krzyżem, dokoła 12 gwiazd, a pod literą M dwa Serca: Jezusa i Maryi. Dokoła postaci Maryi z rękami rozpostartymi ujrzała napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Pod koniec tego objawienia Katarzyna otrzymała polecenie: „Postaraj się, by wybito medale według tego wzoru”. Katarzyna o swoim objawieniu oraz o otrzymanym poleceniu zawiadomiła spowiednika, o. Aladela. Ten nie chciał sam decydować, ale poradził się arcybiskupa Paryża. Arcybiskup po wstępnym zbadaniu sprawy orzekł, że nie widzi w tym nic, co sprzeciwiałoby się nauce katolickiej. 30 czerwca 1832 roku wybito 1500 pierwszych medalików. Dla bardzo wielu łask zyskały one sobie tak wielką sławę, że zaczęto je szybko określać mianem „Cudownego Medalika”. W ciągu 10 lat w samym tylko Paryżu wybito w różnych wielkościach ponad 60 milionów jego egzemplarzy. W roku 1836 arcybiskup Paryża zarządził kanoniczne zbadanie objawień oraz łask, jakie wierni otrzymali przez Cudowny Medalik. Raport komisji stwierdził wiarygodność tak objawień, jak i cudów. Wtedy biskup wydał oficjalną aprobatę.
Pierwotnie medalik nazywano Medalik Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jednak ze względu na liczne uzdrowienia, nawrócenia i inne łaski otrzymane za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny przez osoby noszące ten medalik, zaczął on być nieoficjalnie nazywany Cudownym Medalikiem przez wiernych. W 1838 roku Stolica Apostolska oficjalnie zatwierdziła nazwę Cudowny Medalik, a papież Leon XIII dekretem z dnia 23 lipca 1894 roku zezwolił na coroczne obchodzenie święta Objawienia Cudownego Medalika (dnia 27 listopada).

Tekst i zdjęcia: Jacek Ryczkiewicz
(na podstawie brewiarz.pl)

Poświęcenie cudownych medalików