Święto Policji

– Wasza policyjna służba jest dla was okazją, by osobiście dojrzewać i uświęcać się. Tak, to jest wasza droga do świętości. To jest wasza droga do nieba – mówił ks. arcybiskup Wojciech Polak, który przewodniczył Mszy św. w ostrowskiej Konkatedrze z okazji wojewódzkich obchodów 96. rocznicy powstania Policji Państwowej. Podczas Eucharystii Prymas Polski poświęcił sztandar dla Komendy Powiatowej Policji w Ostrowie Wielkopolskim.

Na początku Mszy św. słowa powitania wypowiedział ks. kanonik Krzysztof Nojman, proboszcz Konkatedry.

W homilii Prymas Polski podkreślał, że policja służy wspólnemu dobru w ojczyźnie. – W tych uroczystych obchodach i wspólnej modlitwie wspominamy, że po okresie zaborów Sejm wolnej Polski, ustawą z dnia 24 lipca 1919 roku dał początek Policji Państwowej. I do tego założycielskiego aktu nawiązał również Sejm RP, uchwalając w 1990 roku ustawę o Policji. Lipiec więc nieodzownie kojarzy się nam ze świętem policji i pozwala raz jeszcze objąć modlitwą wasze życie, waszą pracę i posługę ponoszoną dla dobra Rzeczypospolitej. Jest to szczególna służba dla dobra wspólnego – mówił celebrans.

Odwołując się do encykliki „Laudato si” zaznaczył, że papież Franciszek wskazywał, że całe społeczeństwo, a szczególnie państwo, ma obowiązek bronienia i promowania dobra wspólnego.– Jest jednak również prawdą, że szczególny obowiązek ochrony wspólnego dobra i promowania go, a więc również wychowywania do poszanowania każdej osoby, z jej podstawowymi i niezbywalnymi prawami i obowiązkami, spoczywa właśnie na was, drodzy pracownicy Policji. Sądzę, że aby te niełatwe zadania wypełnić, potrzeba z jednej strony profesjonalnego przygotowania i zaangażowania, z drugiej jednak także jakiegoś głębokiego umiłowania człowieka i tego wszystkiego, co stanowi podstawę jego życia i rozwoju, i tego wszystkiego, co z tym się wiąże – stwierdził Metropolita Gnieźnieński.

Wskazywał, że w służbie policjanta zawiera się autentyczna troska o człowieka, o jego bezpieczeństwo i jego autentyczny rozwój. – Wasza policyjna służba, która jest wyrazem prawdziwej kultury troski o człowieka i bezpieczne środowisko jego życia i życia innych, jest dla was okazją, by osobiście dojrzewać i uświęcać się. Tak, to jest wasza droga do świętości. To jest wasza droga do nieba. W doroczne Święto Policji modlimy się więc o wytrwałość na tej drodze, o potrzebną odwagę i roztropność, o ducha służby i mądrość w działaniach. Niech wam Bóg błogosławi – powiedział ks. arcybiskup Wojciech Polak.

Wraz z Prymasem Polski modlili się: ks. biskup senior Teofil Wilski, ks. infułat Tadeusz Szmyt, ks. kanonik Krzysztof Nojman oraz kapelani policji z ks. kanonikiem Maciejem Wyzujakiem i zaproszeni kapłani.

Po Mszy św. na ostrowskim Rynku odbyła się uroczystość przekazania sztandaru Komendzie Powiatowej Policji w Ostrowie Wielkopolskim. Symbolicznego wbicia gwoździ dokonali m.in.: I Zastępca Komendanta Głównego Policji nadinsp. Mirosław Schlosser, Wielkopolski Komendant Wojewódzki Policji insp. Rafał Batkowski, Wicewojewoda Wielkopolski Dorota Kinal, Wicemarszałek Województwa Wielkopolskiego Wojciech Jankowiak, Starosta Ostrowski Paweł Rajski, Komendant Powiatowy Policji w Ostrowie Wielkopolskim nadkom. Zbigniew Raczak, Prezydent Miasta Ostrowa Wielkopolskiego Beata Klimek, burmistrzowie i wójtowie gmin z terenu powiatu ostrowskiego, ks. kanonik Maciej Wyzujak, kapelan Komendy Powiatowej Policji w Ostrowie Wielkopolskim, przedstawiciele policji Komendy Powiatowej Policji w Ostrowie Wielkopolskim.

Spotkanie było okazją do wręczenia odznaczeń, wyróżnień i aktów mianowania na wyższe stopnie policyjne.

Zgromadzeni na ostrowskim Rynku mieli okazję obejrzeć defiladę Kompanii Honorowej oraz wysłuchać koncertu i zobaczyć pokaz musztry paradnej w wykonaniu Orkiestry Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu.

W tegorocznych wojewódzkich obchodach Święta Policji w Ostrowie Wielkopolskim uczestniczyli: Prymas Polski, duchowieństwo, parlamentarzyści, przedstawiciele Rządu RP, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Komendy Głównej Policji, Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu, władze samorządowe województwa wielkopolskiego, miasta i powiatu ostrowskiego, przedstawiciele instytucji z powiatu ostrowskiego i województwa wielkopolskiego, które na co dzień współpracują z policją, przedstawiciele innych służb mundurowych, delegacje policji z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Norwegii.

Homilia KS. ABP WOJCIECHA POLAKA – PRYMASA POLSKI:

HOMILIA NA MSZY ŚWIĘTEJ Z OKAZJI
WOJEWÓDZKICH OBCHODÓW
ŚWIĘTA POLICJI
Ostrów Wielkopolski – 21 lipca 2015Szanowni Przedstawiciele Władz Samorządowych,
Miejskich i Wojewódzkich,
Przedstawiciele Służby Mundurowych,
Drogie Policjantki i Drodzy Policjanci,
Szanowny Panie Komendancie Wojewódzki Policji,
Księża Kapelani i wszyscy kapłani,
Umiłowani w Panu Siostry i Bracia,
1. Doroczne Święto Policji, które przeżywamy, pozwala nam wszystkim dziękować Bogu za powołanie i pracę naszych sióstr i braci, którzy w ten właśnie sposób służą wspólnemu dobru w naszej Ojczyźnie. W tych więc uroczystych obchodach i wspólnej modlitwie wspominamy, że po okresie zaborów Sejm wolnej Polski, ustawą z dnia 24 lipca 1919 roku dał początek Policji Państwowej. I do tego założycielskiego aktu nawiązał również Sejm RP, uchwalając w 1990 roku ustawę o Policji. Lipiec więc nieodzownie kojarzy się nam ze świętem policji i pozwala raz jeszcze objąć modlitwą wasze życie, waszą pracę i posługę ponoszoną dla dobra Rzeczypospolitej. Jest to szczególna służba dla dobra wspólnego. Dobro wspólne bowiem – jak przypomina nam w swej ostatniej encyklice Laudato si papież Franciszek – wymaga pokoju społecznego, a mianowicie bezpieczeństwa i stabilności określonego ładu. Troska więc o zapewnienie bezpieczeństwa wszystkich obywateli, a także zabieganie o stabilność ładu społecznego stanowią niewątpliwie fundament i wyraz przemyślanej troski o dobro wspólne. To prawda – jak jeszcze podkreśla papież Franciszek – że w gruncie rzeczy przecież całe społeczeństwo – a w nim w sposób szczególny państwo – ma obowiązek bronienia i promowania dobra wspólnego. Jest jednak również prawdą, że szczególny obowiązek ochrony wspólnego dobra i promowania go, a więc również wychowywania do poszanowania każdej osoby, z jej podstawowymi i niezbywalnymi prawami i obowiązkami, spoczywa właśnie na was, drodzy pracownicy Policji. Sądzę, że aby te niełatwe zadania wypełnić, potrzeba z jednej strony profesjonalnego przygotowania i zaangażowania, z drugiej jednak także jakiegoś głębokiego umiłowania człowieka i tego wszystkiego, co stanowi podstawę jego życia i rozwoju, i tego wszystkiego, co z tym się wiąże. Może właśnie dlatego, odczytując oczywiście w swoim kluczu zasadę dobra wspólnego, papież Franciszek wskazywał, że tak realizowana i w praktyce podejmowana zasada, ostatecznie przekształca się w solidarność i opcję preferencyjną na rzecz ubogich, to znaczy na rzecz każdego człowieka będącego w potrzebie.
2. Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia! Kościół przypominając o fundamentach dobra wspólnego i ukazując nasze zobowiązanie do troski o nie, jest świadomy – odwołuję się tutaj do słów papieskiej adhortacji apostolskiej o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie że dzisiaj nieomal wszędzie słyszymy wołanie o większe bezpieczeństwo. Zastanawiamy się przy tym nad wciąż istniejącymi przyczynami przemocy i nad tym wszystkim, co mogłoby ją ograniczać i skutecznie zwalczać. Nieraz, niestety szukamy jednak jakby po omacku. Niekiedy, konstruujemy i przyjmujemy nawet ideologiczne rozwiązania, które nie usuwają przecież tak naprawdę jej przyczyn. Biblijne opowiadanie z Księgi Wyjścia, którego fragment usłyszeliśmy dziś w pierwszym czytaniu, dobitnie pokazuje, że prawdziwym źródłem przemocy nie jest tradycja czy religia. Jest natomiast zakorzeniony w sercu konkretnego człowieka grzech, żądza zysku i wyzysku człowieka przez człowieka, panowania nad innymi, upokorzenia i pogardy. Taka była przecież w gruncie rzeczy podstawowa motywacja biblijnego faraona, który najpierw skutecznie się opierał, aby uwolnić Izraelitów z Egiptu, a potem, gdy już wyszli – o tym przypomniał nam dzisiejszy fragment Księgi Wyjścia – puścił się za nimi w pogoń, aby nadal korzystać z ich niewolniczej pracy. To właśnie ten człowiek, jak czytamy w Księdze Wyjścia, człowiek o upartym sercu, mówił: cóżeśmy uczynili pozwalając Izraelowi porzucić u nas służbę? To prawda, że dzisiejszy fragment o wyjściu Izraela z Egiptu i przejściu przez morze, ukazuje, że ponad ludzkim grzechem, ponad zawziętością i podłością człowieka, jest Bóg i Jego zamiary. Nie zmienia to jednak faktu, że to właśnie grzech i zło – jak przypomniał nam papież Franciszek – zagnieżdżone w strukturach jakiegoś społeczeństwa zawiera zawsze potencjał rozkładu i śmierci. I to jest ostatecznie prawdziwe źródło każdej przemocy. I jest to również przyczyna rozkładu każdego społeczeństwa. I w ostateczności to właśnie generuje wszelkiego rodzaju zniewolenia. Aby wykorzenić przemoc, trzeba najpierw konkretnego zainteresowania i troski o człowieka, o jego prawdziwy, a wiec integralny rozwój. Nie wychowując go do walki i zmagania ze złem i grzechem, nie ukazując mu dróg nawrócenia i wyzwolenia, nie motywując go i nie pomagając w zasadniczej przemianie, dotykać będziemy ciągle jedynie skutków a nie przyczyn. W tym sensie i nas wszystkich przestrzega papież Franciszek jasno przypominając, że gdy społeczność – lokalna, krajowa czy światowa pozostawia na peryferiach część siebie, nie ma programów politycznych ani sił porządkowych czy bezpieczeństwa, które mogłyby zapewnić spokój bez końca. Dzieje się tak jednak nie tylko dlatego – wyjaśnia Ojciec Święty – że nierówność społeczna prowokuje do gwałtownych reakcji wykluczonych przez system, ale ponieważ system społeczny i ekonomiczny jest niesprawiedliwy u samych korzeni. Na nic się więc nie przyda samo powiększanie liczby sił porządkowych czy bezpieczeństwa, jeśli nie będzie towarzyszyć temu dogłębna przemiana, odsłaniająca prawdziwie, a nie fikcyjne przyczyny agresji, przemocy czy wyzysku. Im lepiej je znamy, tym lepiej możemy sobie z nimi poradzić. Im lepiej je rozumiemy, tym lepiej możemy pomóc człowiekowi je przezwyciężać. Im bardziej jesteśmy uważni, tym lepiej potrafimy chronić innych przed ich skutkami. Trzeba pamiętać – mówiąc słowami papieża Franciszka – żeby i w tym względzie nie popaść w jakąś radosną powierzchowność, która tak naprawdę na nie wiele się nam przecież przyda.
3. Drodzy Siostry i Bracia! Szanowne Policjantki i Szanowni Policjanci! Ewangelia, której przed chwilą wspólnie wysłuchaliśmy, pozwala nam na nowo zaczerpnąć siły. Jezus nie występuje w niej przeciw naturalnym więzom, które są jakże ważne i istotne w każdym ludzkim życiu. Wszyscy potrzebujemy oparcia i wsparcia naszych najbliższych. Zdaje się ono – tak sądzę – również szczególnie ważne w waszym życiu i w waszej trudnej pracy. Za papieżem Franciszkiem powtórzę więc tylko, że musimy ponownie odczuć, że potrzebujemy siebie nawzajem, że jesteśmy odpowiedzialni za innych i za świat, że warto być dobrym i uczciwym. Nam, ludziom wierzącym, sam Jezus pozwala jeszcze dostrzec wyciągniętą w naszą stronę swoją Boską dłoń. Chciałby, abyśmy się jej mocno uchwycili, abyśmy w naszych działaniach i w naszej pracy pamiętali o Nim, o Jego obecności i o tym, co stanowi istotę naszej z Nim relacji. Mówi więc: kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą, matką. Ale wola Boża nie jest żadnym widzi mi się Pana Boga. Nie jest jarzmem narzuconym nam na barki. Nie jest – mówiąc językiem Ewangelii – ciężarem trudnym i nie do uniesienia. Jest ona przede wszystkim wezwaniem do uważnego wsłuchaniem się w to, czego Jezus naucza, aby Jego słowo wydało w nas plon stokrotny. Jest przyjęciem ofiarowanej nam przez Niego miłości, owszem wymagającej, ale przecież tak potrzebnej nie tylko w naszych osobistych relacjach. Miłość bowiem pełna gestów wzajemnej troski – wskazuje papież Franciszek – ma także wymiar obywatelski i polityczny, a przejawia się we wszystkich działaniach, które starają się budować lepszy świat. Pośród tych właśnie działań sytuuje się i wasza służba. W niej bowiem zawiera się przecież autentyczna troska o człowieka, o jego bezpieczeństwo i jego autentyczny rozwój. W nią wpisane są też działania, ta uprzedzająca troska, a więc prewencja, aby uchronić człowieka również od tego wszystkiego, co mogłoby przecież zniszczyć go samego i poważnie zagrozić innym. Przecież ludzkie życie jest darem, który trzeba chronić przed różnymi formami degradacji. Może więc warto i jeszcze o tym pamiętać – jest to jeszcze jedna myśl zaczerpnięta z papieskiej encykliki Laudato si – że kiedy ktoś rozpoznaje wezwanie Boga do uczestnictwa wraz z innymi w tych działaniach społecznych, powinien pamiętać (…) że właśnie w ten sposób dojrzewa i uświęca się. Tak, Moi Drodzy, wasza policyjna służba, która jest wyrazem prawdziwiej kultury troski o człowieka i bezpieczne środowisko jego życia i życia innych, jest dla was okazją, by osobiście dojrzewać i uświęcać się. Tak, to jest wasza droga do świętości. To jest wasza droga do nieba. W doroczne Święto Policji modlimy się więc o wytrwałość na tej drodze, o potrzebną odwagę i roztropność, o ducha służby i mądrość w działaniach. Niech wam Bóg błogosławi!